zaterdag 26 februari 2011

Mijn mening over verlies

Voor dit werk heb ik me gebaseerd op een artikel dat ik vond in de krant. Hieronder ziet u de link die ik hierbij nog vond op internet zo kan u het artikel zelf eens bekijken:
Het Nieuwsblad (red), Haar leven is gered, maar haar vader is ze kwijt, internet,

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=FL36JPDG
Korte terugblik op het artikel:
Toen ik dit artikel las werk ik een beetje ontroerend aangezien ik zelf mijn tante verloren ben in 2009 aan kanker. Maar toch zetten het me op nadenken en gaat dit artikel me denk ik verder brengen dan ik ooit zelf gedacht had.
Ik vind het heel erg dat er zoveel miserie en ellende in de wereld bestaat, kijk nu naar het gezin van Eline in mijn artikel. Ze hebben al tegenslag met Eline die een transplantatie moet ondergaan en of dat al niet genoeg is krijgt de vader van Eline ook nog eens te maken met een strijd tegen kanker. Dat zijn twee harde klappen in het gezicht voor dit gezin. Maar toch blijft zowel Eline als haar moeder en vader vechten en doorgaan. Wat ik erg moedig vind. Maar toch had het niet mogen zijn, de vader van Eline moest zes dagen na haar transplantatie de strijd opgeven.
Verlies binnen onze familie:
Het verliezen van mijn tante was voor mij een enorm zware klap, gelukkig kan ik hierover thuis heel openlijk praten, mijn mama heeft er absoluut geen probleem mee dat ik af en toe de remmen los gooi en men hart eens lucht. Maar toch merk ik op dat het opvangen van mij en mijn zus/neefjes/nichtjes voor haar niet altijd even gemakkelijk is aangezien ze het zelf soms moeilijk heeft. En daarom wil ik nu net met dit onderzoek opzoek gaan naar mogelijkheden om het voor mezelf en voor anderen makkelijker te maken om te leren omgaan met het verlies van iemand dat je dierbaar is.
Verlies is niet gemakkelijk:
Mensen reageren heel verschillend op een sterfgeval, dit is volstrekt normaal. Sommige hadden niet zo’n goede band met de gestorven persoon/ het gestorven dier of zijn net dat ietsje harder qua karakter. Maar dit betekent niet dat een persoon die niet weent of treur, niet mee doet aan het rouwproces en zich dus niet ongelukkig kan voelen. In tegendeel iemand/een dier verliezen is voor niemand gemakkelijk, doet voor iedereen pijn en laat ook bij iedereen sporen achter in zijn of haar persoonlijkheid. Daarom is het belangrijk vind ik dat we stilstaan bij wat verlies nu eenmaal inhoud bij kinderen aangezien zij nog een enorm lange weg moeten lopen in hun leven. Ze gaan nog vaak geconfronteerd worden met de dood en moeten daarom ertegen gewapend worden.
En dat is dan ook voor mij de reden waarom ik met dit onderzoek gestart ben, op deze manier kan ik later op een gepaste manier reageren op kinderen die te maken hebben of kregen met verlies.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten