Troost voor Tranen is een boek van Ineke Wienese waarin 22 jongeren van verschillende culturen vertellen over het overlijden van hun dierbaren. Het rouwproces van jongeren uit verschillende culturen, wordt sterk bepaald door hun achtergrond en nog veel meer.
Ineke hoopt door dit boek te schrijven dat jongeren uit verschillende culturen ook ruimte maken voor hun rouwproces en weten dat het normaal is dat zij anders rouwen in vergelijking met een andere cultuur, ten sloten is rouwen een proces dat elke persoon op zich doet en is het dus volstrekt normaal dat elke cultuur op een andere manier rouwt.
Hieronder vermeld ik hoe de verschillende culturen omgaan met verlies:
1. De Islam:
Mensen in deze cultuur klampen zich erg vast aan hun religie, omwille dat ze van mening zijn da als je als een goed mens hebt geleefd, je in de hemel terecht zult komen. Daarom is het ook net zo belangrijk dat je om vergiffenis vraagt aan de persoon die je het pijn gedaan, gekwetst hebt,… vooraleer deze sterft, anders word je daarvoor beboet in het hiernamaals.
De islamitische godsdienst is voor de mensen een troost tijdens rouwverwerking aangezien zij geloven dat alles wat in hun leven gebeurt de ‘Qaddar van Allah’ is, de wil van God en dat ze zich daarbij moeten neerleggen en het lot moeten accepteren zoals het komt. Ondanks dat ze vinden dat ze zich bij de wil van God moeten neerleggen, merk ik op dat mensen uit de Islam dagelijks bidden, dit om die gene die ten overlijden is te sparen en bij hetn te laten blijven of om die gene uit zijn/haar lijden te verlossen en naar het hiernaamaals te sturen.
Ik vind het erg mooi hoe deze mensen zeggen dat ze de overleden persoon beschouwen als een engel, een engel die op hen wacht en over hen waakt.
Deze engel wacht boven in de hemel op hen en beschermd hen op de aarde tegen al het kwade. Dus de dood heeft voor de moslims veel te betekenen, ze is eigenlijk de betekenis van de opstart van een nieuw leven.
Deze engel wacht boven in de hemel op hen en beschermd hen op de aarde tegen al het kwade. Dus de dood heeft voor de moslims veel te betekenen, ze is eigenlijk de betekenis van de opstart van een nieuw leven.
2. HindoeïsmeWanneer er iemand overleden is, is het de traditie binnen het Hindoeïsme dat de familie deze persoon wast. Daarnaast moet ofwel de jongste (bij de moeder) ofwel de oudste zoon(bij de vader) een druppel van de rivier de Ganges in de mond van de overledenen doen, dit staat als symbool van leven.
Omwille dat de hindoes geloven in een niet blijvend, onbestendig lichaam en een onsterfelijke ziel, cremeren ze de doden zo snel mogelijk na het overlijden, dit omwille dat de hindoes geloven dat de ziel zo snel mogelijk terug naar de oerbron moet gaan.
De crematie van de hindoe gebeurt door telkens een nieuw stuk brandend hout op de overledenen te leggen. Zo wordt de brandstapel ontsteken, terwijl men dit doet spreekt men gebeden en heilige teksten uit om de ziel in vrede te laten gaan. Na de crematie worden de as en de botten van de overledenen verzameld, om deze vervolgens in de rivier de Ganges te verstrooien.
Het is ontzettend mooi hoe het Hindoeïsme ervoor zorgt dat de overledenen een rustige maar plechtige uitvaart krijgt en zo in rust kan gaan. Daarnaast vind ik het geweldig hoe deze cultuur het symbool van leven in de overledenen brengen.
Omwille dat de hindoes geloven in een niet blijvend, onbestendig lichaam en een onsterfelijke ziel, cremeren ze de doden zo snel mogelijk na het overlijden, dit omwille dat de hindoes geloven dat de ziel zo snel mogelijk terug naar de oerbron moet gaan.
De crematie van de hindoe gebeurt door telkens een nieuw stuk brandend hout op de overledenen te leggen. Zo wordt de brandstapel ontsteken, terwijl men dit doet spreekt men gebeden en heilige teksten uit om de ziel in vrede te laten gaan. Na de crematie worden de as en de botten van de overledenen verzameld, om deze vervolgens in de rivier de Ganges te verstrooien.
Het is ontzettend mooi hoe het Hindoeïsme ervoor zorgt dat de overledenen een rustige maar plechtige uitvaart krijgt en zo in rust kan gaan. Daarnaast vind ik het geweldig hoe deze cultuur het symbool van leven in de overledenen brengen.
3. Joden
Wanneer er iemand bij de Joden gaat sterven moet deze persoon zich in orde brengen en verzoenen. Wanneer de stervende, gestorven is zal de familie deze wassen en linnen doodskledij omdoen. Daarnaast wordt de overledenen in een kist gelegd van onbewerkt hout. Tijdens de begrafenis, scheurt de familie de linnen kledij van de overledenen af en wordt er zand over zijn/haar kist gegooid. Daarna wordt er een kaddiesj gehouden, dit is een gebed waarbij men niets over de doden zegt.De dood is voor de Jonden niet het einde. Wie goed was tijdens zijn/haar leven, zal bij God mogen leven in het Paradijs. Maar wie slecht was, gaat naar de Hel. En er is een eeuwig leven na de dood in de komende wereld. Naargelang hoe je tijdens je leven was, ga je dus naar het Paradijs of de Hel.
Net zoals binnen het Hindoeïsme vind ik het erg mooi hoe deze cultuur de overledenen verzorgen, wassen,… na het overlijden.
4.Christendom
Wanneer er iemand binnen het Christendom sterft, vragen de mensen zich vaak af: Waar komen we vandaan? En waar gaan we naartoe? Het antwoord volgens het Christendom op deze twee vragen is God, God heeft ons geschapen en God zal ons ook ontvangen in de hemel of de hel. Naargelang hoe je je leven hebt geleid zal je naar de hemel of de hel gaan.De dood binnen het Christendom is definitief, men geloof niet in het feit dat je terug keert naar de aarde maar wel in het feit dat je in de hemel of de hel verder leeft.
De uitvaart van een persoon binnen het Christendom kan op verschillende manieren gebeuren: door crematie, uitstrooiing, begraven te worden,…hierover kan elke mens zijn eigen keuze maken voor hij/zij sterft of kan de familie over beslissen na de dood van een persoon.
Ik vind het belangrijk dat je als stervende zelf mag kiezen wat er met je lichaam gebeurt, zo mogen wij als Christenen onze organen afstaan voor donatie, hiermee kan je enorm veel zieke mensen hun leven redden. Daarnaast kunnen we ook kiezen welke aandenken we willen overlaten van ons zelf (zoals begraven, gecremeerd, uitgestrooid,… worden). Ik vind het heel belangrijk dat je als stervende weet wat er gaat gebeuren en wat de overblijvende met je lichaam gaan doen.
Ik vind het belangrijk dat je als stervende zelf mag kiezen wat er met je lichaam gebeurt, zo mogen wij als Christenen onze organen afstaan voor donatie, hiermee kan je enorm veel zieke mensen hun leven redden. Daarnaast kunnen we ook kiezen welke aandenken we willen overlaten van ons zelf (zoals begraven, gecremeerd, uitgestrooid,… worden). Ik vind het heel belangrijk dat je als stervende weet wat er gaat gebeuren en wat de overblijvende met je lichaam gaan doen.
Hieronder nog enkele tips die ik uit het boek van Troost voor Tranen haalden naar de ouders, familie, omgeving,… toe:
-Vertel tegen de jongeren wat hen te wachten staat bij een rouwbezoek
- Het is belangrijk dat je een jongeren waarvan de moeder, vader, oma,… gestorven is helpt, maar je mag deze niet onnodig verwennen. Ten sloten heeft de jongeren helemaal niet aan al die verwennerij.
-Vertel tegen de jongeren wat ze kunnen zeggen wanneer er iemand op bezoek komt na het overlijden.
-Accepteer dat de jongeren huilen, zich slecht voelen,… kortom dat de jongeren rouwen.
- Laat de jongeren weten dat je ook rouwt en er bent voor hen.
- Praat met de jongeren al vorens iemand komt ten overlijden, zodat ze weten wat er gaat gebeuren en waaraan ze zich kunnen verwachten.
-…
- Het is belangrijk dat je een jongeren waarvan de moeder, vader, oma,… gestorven is helpt, maar je mag deze niet onnodig verwennen. Ten sloten heeft de jongeren helemaal niet aan al die verwennerij.
-Vertel tegen de jongeren wat ze kunnen zeggen wanneer er iemand op bezoek komt na het overlijden.
-Accepteer dat de jongeren huilen, zich slecht voelen,… kortom dat de jongeren rouwen.
- Laat de jongeren weten dat je ook rouwt en er bent voor hen.
- Praat met de jongeren al vorens iemand komt ten overlijden, zodat ze weten wat er gaat gebeuren en waaraan ze zich kunnen verwachten.
-…
Bronnen:
- Keirse, M. (2000). Helpen bij verlies en verdriet/Een gids voor het gezin en de hulpverlener. Tielt: Lannoo
-> Hoofdstuk 14: Rituelen (gaat over de verschillende culturen)
-> Hoofdstuk 14: Rituelen (gaat over de verschillende culturen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten