Interview

Het interview was te groot om gewoon in een bericht te posten, daarom heb ik het op youtube gezet. Hieronder vind u de link.

http://www.youtube.com/watch?v=TQJn0WT4FtI

Uitgeschreven interview:
Ik ben de oma van Sofie en heb van 1952 tot 1988 als leerkracht les gegeven in de lagere school. De laatste twintig jaar gaf ik les aan het derde leerjaar van de Vrije Basisschool te Bertem.

Op een zekere dag kreeg ik midden in het jaar, een nieuwe leerling in de klas: Patricia. Zij kwam een tijdje inwonen bij haar tante Angele, want Patricia's moeder was ernstig ziek.
Patricia werd warm onthaal in de klas en had vlug vriendinnetjes, maar ze was soms heel triestig en stil.
Ze miste haar mama, die maar niet beter werd. Ik had begrip voor haar verdriet en praatte veel met haar en zo onstond dan ook een vertrouwensband.
Op een vroege morgen stond tante Angele in mijn klas met het droevige nieuws dat Patricia haar mama die nacht overleden was. Toen kwam de droevige vraag: " Juf Emilienne zou jij Patricia dit droevige nieuws willen vertellen." Ik werd er stil van en vond dit heel delicaat. Hoe ging ik dit aan boord leggen bij Patricia?
Er werd het één en ander besproken met de tante en ik besloot dat ik het ging doen.
Voor de school begon, had ik een aangrijpend gesprek met Patricia over lijden, ziekte en sterven.
De eerste les van die dag was godsdienst, daardoor probeerde ik de andere kinderen van de klas bij het overlijden te betrekken. De rest van het schooljaar ging met ups en downs maar Patricia werd met heel veel liefde omringd door haar familie en kon na lange tijd het gemis van haar mama en het verdriet een plaats geven in haar leven.

Het was voor mij, maar ook voor de hele klas een rijke ervaring: hoe verdriet, ziekte en dood mensen met elkaar verbinden tot ware vriendschap en zorgen voor elkaar.